คำนวณการแจกแจงความน่าจะเป็นแบบ F ทางด้านซ้าย (ระดับความหลากหลาย) สำหรับชุดข้อมูล 2 ชุดโดยระบุค่า x หรือที่เรียกว่าการแจกแจงของ Fisher-Snedecor หรือการแจกแจงแบบ F ของ Snedecor
ตัวอย่างการใช้งาน
F.DIST(15.35, 7, 6, TRUE)
F.DIST(A2, B2, C2, FALSE)
รูปแบบคำสั่ง
FDIST(x, องศาอิสระ1, องศาอิสระ2, ค่าสะสม)
-
x- ข้อมูลป้อนเข้าสำหรับฟังก์ชันการแจกแจงความน่าจะเป็นแบบ F ค่าที่จะใช้ประเมินฟังก์ชัน-
ต้องเป็นจำนวนบวก
-
-
องศาอิสระ1- องศาอิสระตัวเศษ -
องศาอิสระ2- องศาอิสระตัวส่วน -
ค่าสะสม- ค่าตรรกะที่กำหนดรูปแบบของฟังก์ชัน ค่าเริ่มต้นคือFALSE-
ถ้าเป็น
TRUE:F.DISTจะส่งกลับฟังก์ชันการแจกแจงสะสม -
ถ้าเป็น
FALSE:F.DISTจะส่งกลับฟังก์ชันความหนาแน่นของความน่าจะเป็น
-
หมายเหตุ
-
ทั้ง
องศาอิสระ1และองศาอิสระ2จะถูกตัดทศนิยมให้เป็นจำนวนเต็มในการคำนวณหากมีการระบุตัวเลขทีไม่ใช่จำนวนเต็มเป็นอาร์กิวเมนต์ -
ทั้ง
องศาอิสระ1และองศาอิสระ2ต้องมากกว่า1และต้องไม่เกิน10^10 -
x,องศาอิสระ 1และองศาอิสระ 2ต้องเป็นตัวเลข
ดูเพิ่มเติม
FDIST: คำนวนการกระจายความน่าจะเป็นของค่า F ทางด้านขวา (การแจกแจงความน่าจะเป็น) สำหรับชุดข้อมูล 2 ชุด ที่ระบุค่า x หรือที่เรียกว่าการแจกแจงของ Fisher-Snedecor หรือการแจกแจงค่า F ของ Snedecor
F.DIST.RT: คำนวณการกระจายความน่าจะเป็นด้านขวา (การแจกแจงความน่าจะเป็น) สำหรับชุดข้อมูล 2 ชุด เมื่อระบุค่า x หรือที่เรียกว่าการแจกแจงของ Fisher-Snedecor หรือการแจกแจงค่า F ของ Snedecor
TDIST: คำนวณความน่าจะเป็นสำหรับการแจกแจงค่า t กับข้อมูลที่กำหนด (x) ของนักเรียน
T.INV: คำนวณค่าผกผันที่เป็นลบของฟังก์ชัน TDIST แบบด้านเดียว