Co to jest wiersz „(inne)”
Wiersz „(inne)” pojawia się w raporcie, eksploracji lub odpowiedzi interfejsu Data API, gdy liczba wierszy w tabeli przekracza jej limit. Analytics wyświetla wtedy tylko najpopularniejsze wartości wymiarów, a rzadsze wartości grupuje w wierszu „(inne)”.
Jeśli np. limit wierszy w tabeli służącej do generowania raportu Strony i ekrany to 100 tys., a usługa ma 150 tys. niepowtarzalnych stron, Analytics posortuje wiersze od zawierających najczęstsze dane do tych, które przechowują rzadsze dane, a potem zgrupuje ostatnie 50 tys. wierszy pod wierszem „(inne)”.
Dlaczego pojawia się wiersz „(inne)”
Każdy wymiar w Analytics może mieć pewną liczbę przypisanych wartości. Liczba wartości przypisanych do wymiaru to jego moc zbioru, np. wymiar Jest kluczowym zdarzeniem może mieć 2 przypisane wartości: „prawda” lub „fałsz”. Wymiar Ścieżka do strony może natomiast mieć inną wartość w przypadku każdej ścieżki adresu URL w Twojej witrynie.
Duża część tabel zawiera wiele wymiarów. W przypadku tych tabel liczba potrzebnych wierszy może być równa iloczynowi liczby wartości wszystkich wymiarów. Jeśli raport zawiera np. wymiar Urządzenie (3 wartości: komputer, tablet i telefon komórkowy) oraz wymiar Wiek (6 grup wiekowych), tabela może mieć maksymalnie 18 wierszy zależnie od tego, czy zbierasz dane o każdej kombinacji wartości wymiarów.
Każdy wymiar z ponad 500 wartościami należy uznać za wymiar o dużej mocy zbioru, ponieważ znacznie zwiększa on moc zbioru wszystkich tabel, w których jest on przechowywany, oraz prawdopodobieństwo, że w tych tabelach część danych zostanie zgrupowana w wierszu „(inne)”. 500 wartości na wymiar nie stanowi limitu tylko wskazówkę. Im więcej wartości zbieranych na potrzeby wymiarów, tym większe ryzyko grupowania danych w wierszu „(inne)”.
Ile wynoszą limity
Limit liczby wierszy w tabeli zależy od tych czynników:
- Typ usługi: usługi w Analytics 360 mają wyższe limity niż usługi standardowe.
- Dany raport lub dana eksploracja: niektóre raporty (np. Strony i ekrany) mają większą moc zbioru, a tym samym wyższe limity.
- Złożoność zapytania: w raporcie standardowym z jednym wymiarem rzadko może się pojawić wiersz „(inne)”, ale w raportach z wymiarami dodatkowymi, filtrami lub porównaniami ma on już większe szanse na wystąpienie. Dzieje się tak, ponieważ raporty te wymagają tabel baz danych z dużą liczbą wymiarów. W przypadku usług z dużą ilością złożonych danych rośnie prawdopodobieństwo przekroczenia limitów mocy zbioru.
Sprawdzone metody zapobiegania występowaniu wiersza „(inne)”
Te sprawdzone metody pomogą Ci zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia wiersza „(inne)”:
- Zanim utworzysz wymiary niestandardowe, użyj gotowych wymiarów. Na przykład użyj wstępnie zdefiniowanych wymiarów dotyczących gier (takich jak Postać czy Rodzaj waluty wirtualnej), zamiast tworzyć wymiary niestandardowe przeznaczone do tych samych danych.
- Nie używaj wymiarów o dużej mocy zbioru, chyba że jest to konieczne, ponieważ mogą one spowodować, że Twoja usługa zbliży się do limitu wierszy lub go przekroczy.
- Nie używaj wymiarów niestandardowych do tworzenia oddzielnych identyfikatorów dla poszczególnych użytkowników. Zamiast tego używaj funkcji User-ID.
- W miarę możliwości używaj raportów standardowych, ponieważ mają one tabele zbiorcze, które zmniejszają prawdopodobieństwo, że dane trafią do wiersza (inne).
Jeśli chcesz mierzyć dane o dużej mocy zbioru, rozważ ich wysyłanie za pomocą parametrów zdarzenia i właściwości użytkownika bez ich rejestrowania w wymiarach niestandardowych. Gdy nie będziesz rejestrować danych w wymiarach niestandardowych, nadal możesz korzystać z tych informacji w BigQuery, segmentach, na listach odbiorców i w innych funkcjach bez przekraczania limitów usługi.