Tagi wydawcy Google umożliwiają elastyczne korzystanie z różnych sposobów żądania reklam z Ad Managera, a następnie renderowania ich na stronie. Programiści mogą przeglądać przykładowe tagi, aby sprawdzić, jak określić tryby renderowania i żądania w kodzie.
Tryby żądania
Architektura z pojedynczym żądaniem (SRA)
W architekturze SRA żądanie obejmujące wszystkie zdefiniowane boksy reklamowe jest wysyłane do Ad Managera po wykonaniu pierwszego wywołania funkcji wyświetlenia reklamy. Architektura pojedynczego żądania (SRA) może poprawić szybkość wczytywania strony i umożliwia zagwarantowanie reklam na wyłączność. Wszystkie typy kreacji i typy elementów zamówienia w usłudze Ad Manager są obsługiwane w trybie SRA. Nie działają w nim tylko reklamy dynamiczne Studio. To zalecany tryb żądania.
Trafikowanie nieistniejących sieci w trybie SRA powoduje błędy żądania reklamy.
Aby włączyć architekturę SRA, umieść w kodzie GPT wiersz enableSingleRequest()
przed funkcją enableServices()
lub display()
. Wywołuje on jednocześnie wszystkie boksy reklamowe na stronie i pozwala zagwarantować wyświetlanie reklam na wyłączność.
Utwórz 1 żądanie SRA ze wszystkimi boksami reklamowymi, aby jak najlepiej korzystać z funkcji gwarantowanych reklam na wyłączność lub wykluczeń konkurencji zamiast wysyłać pojedyncze żądania reklamy z 1 boksem reklamowym.
Tryb wielu żądań
W przypadku tagu wielu żądań każdy zdefiniowany boks reklamowy jest wysyłany do Ad Managera oddzielnie od Twoich treści. W przeciwieństwie do SRA tagi wielu żądań nie gwarantują reklam na wyłączność ani wykluczeń (w tym także reklam konkurencyjnych, tego samego reklamodawcy ani tej samej kreacji). To jest domyślny tryb żądania.
Więcej informacji o reklamach na wyłączność
Tryb renderowania
GPT obsługuje tylko renderowanie niesynchroniczne. Pozwala to na niezależne ładowanie treści i reklam.
Każda reklama jest renderowana w miejscu zarezerwowanym na stronie do chwili, gdy reklama będzie gotowa do wyświetlenia. Dzięki temu żądanie i renderowanie reklam nie blokuje wczytywania treści.
Elementy SafeFrame i friendly iframe na potrzeby GPT
SafeFrame to międzydomenowy element iframe, który umożliwia nawiązywanie przejrzystych i rozbudowanych interakcji między zawartością strony a reklamami i jednocześnie blokuje reklamom dostęp do danych wydawcy. W przypadku reklam rozwijanych zalecamy używanie elementów SafeFrame i kreacji zgodnych z SafeFrame zamiast elementów friendly iframe.
Aby zminimalizować szanse na wyświetlanie złośliwych kreacji, zalecamy, aby zawsze, gdy jest to możliwe, mieć włączoną funkcję SafeFrame w połączeniu z dostępnym w języku HTML5 atrybutem sandbox
(który jest domyślnie włączony). Pozwoli to zapobiec nawigacji na najwyższym poziomie.
Podczas korzystania z tagów wydawcy Google technologia SafeFrame jest domyślnie włączona w usłudze Ad Manager. Reklamy AMP HTML nie wyświetlają się w elementach SafeFrame – używają elementów friendly iframe. Więcej informacji o SafeFrame i AMP
Niektóre kreacje, np. reklamy rozwijane czy kreacje, które uzyskują dostęp do elementów modelu DOM strony, mogą nie być renderowane prawidłowo w elementach SafeFrame lub innych międzydomenowych elementach iframe. Zalecamy zaktualizowanie tych kreacji, by zapewnić ich zgodność z SafeFrame i zachować bezpieczeństwo gwarantowane przez tę technologię. Jeśli jest to absolutnie wykluczone, możesz wykonać kilka czynności, by tego typu reklamy z rezerwacją były renderowane prawidłowo:
- Wyłącz renderowanie w SafeFrame i użyj elementu friendly iframe.
- Przekonwertuj szablony niestandardowe pod kątem współpracy z elementami iframe.
- Postępuj zgodnie ze sprawdzonymi metodami organizacji IAB dotyczącymi reklam z treścią multimedialną dostosowaną do elementów iframe.
- Użyj makra pomijającego element iframe do wyświetlania kreacji rozwijanych.