SORTN

Zwraca pierwsze n elementów z zestawu danych po przeprowadzeniu sortowania.

Przykłady użycia

SORTN(A1:A10; 2)

SORTN(A2:C20; 2; 2; B2:B20; PRAWDA)

SORTN(A2:C20; 2; 3; B2:B20; PRAWDA; 3; FAŁSZ)

Składnia

SORTN(zakres; [n]; [tryb_wyświetlania_równoważnych]; [kolumna_sortowania1; rosnąco1]; ...)

• zakres – dane do posortowania w celu znalezienia pierwszych n elementów.
• n – [OPCJONALNIE – domyślnie 1] liczba elementów do zwrócenia. Musi być większa niż 0.
• tryb_wyświetlania_równoważnych – [OPCJONALNIE – domyślnie 0] liczba określająca sposób wyświetlania elementów równoważnych.
  • 0: pokazuje maksymalnie pierwsze n wierszy w posortowanym zakresie.
  • 1: pokazuje maksymalnie pierwsze n wierszy oraz wszelkie dodatkowe wiersze, które są równoważne z ostatnim wierszem.
  • 2: pokazuje maksymalnie pierwsze n wierszy po usunięciu duplikatów.
  • 3: pokazuje maksymalnie pierwsze n unikatowych wierszy oraz wszystkie ich duplikaty.

• kolumna_sortowania1 – [OPCJONALNIE] indeks kolumny w argumencie zakres lub zakres spoza argumentu zakres zawierające wartości, według których odbywa się sortowanie. Zakres określony jako kolumna_sortowania1 musi być pojedynczą kolumną o tej samej liczbie wierszy co argument zakres.

• rosnąco1 – [OPCJONALNIE] wartości PRAWDA i FAŁSZ określają sposób sortowania kolumny wskazanej w parametrze kolumna_sortowania1. PRAWDA oznacza sortowanie w kolejności rosnącej. FAŁSZ sortuje w porządku malejącym.
• kolumna_sortowania2, rosnąco2, ... – [OPCJONALNIE] dodatkowe kolumny i flagi sortowania, które zostaną użyte w wymienionej kolejności w przypadku wystąpienia elementów równoważnych.

Uwagi

• zakres jest sortowany tylko według określonych kolumn. Pozostałe kolumny są zwracane w pierwotnej kolejności.
• Jeśli argumenty kolumna_sortowania1 i rosnąco1 nie są uwzględnione, to sortowanie jest przeprowadzane według kolumny o najniższym indeksie w zakresie, a kolejne kolumny są używane w przypadku wystąpienia elementów równoważnych.

Zobacz również

• SORT: sortuje wiersze z danej tablicy lub zakresu według wartości w jednej lub wielu kolumnach.
• FILTER: zwraca przefiltrowaną wersję zakresu źródłowego, podając tylko wiersze i kolumny spełniające określone warunki.
• MAX: zwraca maksymalną wartość w zestawie danych liczbowych.
• INDEKS: zwraca zawartość komórki określonej za pomocą numeru wiersza i kolumny.
• MAX.K: zwraca n-ty największy element ze zbioru danych, gdzie „n” jest zdefiniowane przez użytkownika.

Przykłady

W poniższych przykładach użyto tej tabeli.

	A	B	C
1	Uczeń	Wynik testu 1	Wynik testu 2
2	Alicja	100	90
3	Bogdan	75	85
4	Karolina	80	85
5	Daniel	100	95
6	Ela	80	90

 

Formuła	Wynik
=SORTN(A2:C6)	Alicja 100 90
=SORTN(A2:C6; 2)	Alicja 100 90 Bogdan 75 85
=SORTN(A2:C6; 3; 0; B2:B6; FAŁSZ)	Alicja 100 90 Daniel 100 95 Karolina 80 85
=SORTN(A2:C6; 3; 1; B2:B6; FAŁSZ)	Alicja 100 90 Daniel 100 95 Karolina 80 85 Ela 80 90
=SORTN(A2:C6; 3; 2; B2:B6; FAŁSZ)	Alicja 100 90 Karolina 80 85 Bogdan 75 85
=SORTN(A2:C6; 3; 3; B2:B6; FAŁSZ)	Alicja 100 90 Daniel 100 95 Karolina 80 85 Ela 80 90 Bogdan 75 85
=SORTN(A2:C6; 3; 3; 2; FAŁSZ; 3; FAŁSZ)	Daniel 100 95 Alicja 100 90 Ela 80 90